مولاي من ! دوست داشتم ازهمان ابتدااول اذان عشق تورادرگوشم زمزمه مي كردند . اي كاش ازابتدامرابراي تونذرمي كردندوحلقه غلامي ات رابرگوشم افكنده بودند! اي كاش كامم رابانام تو برمي داشتندوحرزتوراهمراهم مي كردند!اي كاش آن اوايل كه زبان گشودم مرابه گفتن يامهدي وامي داشتند!

اي كاش مهدكودكم مهدآشنائي توبود. كاش دركلاس اول دبستان آموزگارم الفباي عشق تورابرايم هجي مي كردونام زيباي توراسرمشق دفترچه تكليفم قرارمي داد.دردوره راهنمايي هيچ كس مرابه خيمه عشق توراه نمايي نكرد.

درسالهاي دبيرستان كسي مراباتو- كه مديرعالم امكان هستي – پيوندنزد.  

دركتاب جغرافي ماصحبتي ازذي طوي ورضوي نبود.[1]

دركلاس تاريخ ما كسي مراباتاريخ غيبت توآشنانساخت.

دردرس ديني، به مانگفتند«باب الله» و«ديّان دين»[2]حق توهستي.

دريغ كه دركلاس ادبيات، آداب ادب ورزي به ساحت قدس توراگوشزدنكردند!

افسوس كه دركلاس نقاشي، چهره ي مهربان تورابرايم به تصويرنكشيدند!چراموضوع انشاي مابه جاي علم بهتراست ياثروت ازتووازظهورتووروش هاي جلب رضايت تونبود؟! مگرنه بي تو، نه علم خوب است نه ثروت ؟

كاش دركلاس زبان بيگانه، زبان گفتگوباتورانيز- كه آشناترين مونس فطرت هاي بشراست – به مامي آموختند: اوتمامي زبان ها وگويش ها ولهجه ها... حتي زبان پرندگان رامي داندومي شناسد[3].    

درزنگ شيمي – وقتي سخن ازچرخش الكترون ها به دورهسته اتم به میان مي آمد- اشاره اي كافي بود تامن بدانم كه تمام عالم هستي وماسوي الله به گردوجودشريف تو  مي چرخند.اي كاش دركنارانواع واقسام فرمولهاي پيچيده رياضي، فيزيك وشيمي ، فرمول ساده ارتباط باتورانيزبه من يادمي دادند.

يادم نمي رود ازكتاب فارسي، حكايت آن حكيم را كه گذارش به قبرستان شهري افتاد .اوباكمال تعجب ديد برروي همه سنگ قبرها ، سن فوتشدگان 3،4،7سال ومانند آن نوشته اند، پرسيد: آيااينان همه درطفوليت ازدنيارفته اند؟گفتند: اين جا سن هركس رامعادل سال هايي ازعمرش كه درپي كسب علم بوده است محاسبه مي  كنند.كاش آن روزدبيرفارسي ماگريزي به حديث معرفت امام مي زدومي گفت كه درتفكرشيعي ، حيات حقيقي درتوجه به امام عصرعليه السلام ومعرفت ومحبّت ومودّت اوومهمترازآن برائت ازدشمنان اومعنامي شود.

درس فيزيك قوانين شكست نوررابه من آموخت ،ولي نفهميدم نورخداتويي ومقصوداز« يهدي الله لنوره من يشاء» [4]چیست.

ازسرعت سرسام آورنور(300 هزاركيلومتر درثانيه ) برايم گفتند،امااشاره نكردندشعاع ديدمعصوم تاكجاست ونگفتندامام دريك  لحظه مي تواندتمام عوالم وكهكشانها راازنظربگذراندوازاحوال همه ساكنان زمين وآسمان باخبرشود.وقتي براي كنكوردرس مي خواندم كسي مرابراي ثبت نام دردانشگاه معرفت ومحبّت امام زمان عليه السلام تشويق نكرد.نمي دانم كه عناويني چون مهندس، دكتر،پروفسورو... قراردادهايي ميان انسانهاست كه تنهابه كاركسب ثروت ،قدرت ،شهرت ومنزلت اجتماعي وگاهي خدمت دراين دنيامي آيدمن اصلا دراين وادي نبودم .ازفضاي نيمه بسه ي مدرسه واردفضاي بازدانشگاه شدم دردانشكده وضع ازاين هم اسف بارتربود.بازارغرورونخوت پرمشتري بودواسباب غفلت فراوان وفراهم فضانيزرنگ وبوگرفته ازعلم زدگي وروشن فكرمآبي ! خيلي هاراگرفتاربه مدرك گرايي مي ديدم .علم آن چيزي بودكه ازفلان كتاب مرجع اروپايي يافلان مجله آمريكايي ترجمه مي شد، ازعلوم اهل بيت عليهم السلام ،دانش يقين بخش آسماني كم ترسخن به ميان مي آمد.مولاي من دردانشگاه هم كسي ازتوبرايم سخن نگفت پرچمي به نام توافراشته نشد،كسي به سوي تودعوت نمي كرد،هيچ استادي برايم اوصاف تورابيان نكرد.كاركرددروس معارف اسلامي وتاريخ اسلام ، جبران كسري معدل دانشجويان بود! نه اين كه ازتبليغات مذهبي ،نشست هاي فرهنگي ،نمازجماعت ،اردوهاي سياحتي زيارتي ،مسابقات نهج البلاغه و... خبري نباشد... كم وبيش يافت مي شداما درهمين عرصه ها نيزتوسهمي نداشتي وغريب ومظلوم بودي وازيادرفته بودي.پس ازفراغت ازتحصيل نيز اداره ي زندگي ودغدغه هاي معاش مجالي براي فكركردن راجع به توبرايم باقي نگذاشت!اينك امادرعمق ضميرخودتورايافته ام ،چندي است باديده ي دل توراپيداكرده ام ،درقلب خويش گرماي حضورت راباتمام وجود حس مي كنم ، گويي دوباره متولدشده ام تعارف بردارنيست .زندگي بدون تو – كه امام عصروپدرزمانه اي – مردگي است واگركسي هم چون من پس ازعمري غفلت به تورسيد،حق دارداحساس تولدي دوباره كندوزيرلب زمزمه كند.

الحمدالله الذي هدانا لهذا وماكنا لنهتدي لولاان هدانا الله

منابع

كتاب آشتي باامام عصر(عج)، نوشته دكترعلي هراتيان بااندكي تلخيص      

درددلی باامام عصر(عج)

وامارمزتوجه حضرت وليعصرارواحنا فداه ناموس اكبرقطب عالم امكان به موجودات حقيري چون مادريك امرخلاصه مي شودو آن ترك گناه واجتناب ازحرام ها ست اگرمامي دانستيم گناهان ماچقدرقلب مباركش رابه دردمي آوردشايدهرگزگردگناهان نمي رفتيم .اما چه مي شودكردمرتبه وجودي ما توان درك اين مسئله راندارداما خداوندفرصت توبه راتاقبل ازمرگ ازهيچ كس دريغ نكرده است مسئله اي كه درابتدابايدروشن شود،اين است كه بايدبه عنوان يك مسلمان كه لقب شيعه راهم يدك مي كشيم بدانيم وظائفمان درمقابل امام زمانمان چيست امام ازماچه مي خواهددرواقع دين ازماچه مي خواهد،پيامبرازماچه مي خواهدبه بيان جامعتر خداوندازماچه مي خواهد اصلا براي چه خلق شده ايم آيابراي زندگي چندروزه دنياخلق شده ايم كه چندصباحي بخوريم ،بخوابيم ،ازدواج كنيم ،كاركنيم فقط همين ... اينها كه براي انسان كه اشرف مخلوقات است سخيف به نظرمي رسد .ماهميشه ازاينكه اشرف مخلوقات خواندندمان برخودباليده ايم واحياناكمي هم غرورراچاشني آن كرده ايم امافقط درهمين حدوبس ... امانه،هميشه عده اي بوده اندكه جورماراكشيده اند وباتوجه وعنايات خداوندوحضرات معصومين عليهم السلام برحقيقت خلقت خويش واقف گشته ومسيردرست رارفته وبه آنجايي كه بايدرسيده اندودربرابرپروردگارخويش وائمه اطهارعليهم السلام روسپيدشدند. مابايدتكليفمان راباخودمان روشن كنيم آيادرصحنه محشرمي توانيم باامامانمان روبروشويم آياروي اين راداريم تاباسيدالشهدا رودروشويم؟ چه حرفي براي گفتن خواهيم داشت، خداآنروزرانیاوردكه ماهمچون مسلمانانی باشیم كه به خاطرضعف ایمان وجهلشان بودكه بنی امیه ها نهایت سوء استفاده راكردندوآن فجایع رابه وجودآوردندكه تاابدیت شیعه رادرداغی عظیم فروبردند.  مسلمانان جاهل كه خيري درايمانشان نبودكاررابه جايي رساندند كه ولي خدابقاي دين جدش رسول الله راجزدرفداشدن خودواهل بيت خودنديد و جايي كه حرف ازدين بود، امام لحظه اي درنگ نكردوحتي دراين راه  فرزندشش ماهه اش راهم قرباني كردكه تاابدفريادي باشددردل تاريخ براي حفظ اسلام. وامااين فرياد داغي شدبردلهاي شيعه كه گويي هرسال كه مي گذردبرشدت غمش افزوده تر مي گردد البته تك تك وقايع عاشورا راكه مي نگريم به تنهايي يك درس است و غمي بزرگ كه تاظهورمنجي عالم هستي وانتقام حضرتش ،ازدلهای محبینشان پاك نخواهدشد. ازابتداي تاريخ تاكنون انسانهاي زيادي رامي توان ديد كه هستي خودرابراي اعتلاي دين داده اندارمسلمانان صدراسلام گرفته تا تمامي انسانهاي آزاده تاريخ ودرنهايت جايي نزديكترهمين جابيخ گوشمان ، انقلابمان، جنگمان ،شهداو...وامامابه عنوان انسانهاي عادي درحدخودمان چه كرده ايم چقدردرباب امام شناسي ودين شناسي  كاركرده ايم چقدردرباب خودشناسي كاركرده ايم چراكه «من عرف نفسه فقدعرف ربه» يعني چه ؟چگونه اگركسي خودراشناخت خداي خويش راشناخته چه رازي دراين حديث نهفته است مگرانسان چيست كه دراین روايت شناخت پرورگارهستي منوط به شناخت انسان است .چه عظمتي درخلقت اين موجودنهفته است پس ماخودراخيلي دست كم گرفته ايم كه به يك زندگي عادي بسنده كرده ايم وبه دنبال حقيقت خلقت خودنرفته ايم براستي حقيقت خلقت ماچيست آياهمين جسم وبرآورده كردن نيازهاي آن است يانه موضوع چيز ديگري است كه بايديه آن پرداخت .درهمين راستا برآنيم تابه فضل الهي ودرسايه توجه حضرت ولي عصر عليه السلام سلسله مباحثي راكه به اين موضوع مي پردازد مطرح كنيم باشدكه درسايه عمل به آنها كه معارف ناب دينمان است، به اندازه ذره اي به حضرتش تقرب جسته شايد بتوان قلب مباركش رابه دست آوردچراكه يك توجه ازاوگره گشاي تمامي مشكلات ماست ونيازي نيست كه اينقدرخودرابه دروديواربزنيم تادري بازشودووضعيت وجودي مابهبوديابد.